noktalama işaretlerinden oluşan bir evrimi var insanın. virgüllü zamanlarla başlar süreç. virgüllü zamanlar. bilinen ama ne bilindiği bilinmeyen zamanlar. virgülleri çok ama çok sevdiğimiz zamanlar, kullanmaktan haz aldığımız zamanlar. çok şey var anlatmak istediğimiz ama kafamız da karışık hafiften. nokta koyamıyoruz, uzatıyoruz, uzattıkça uzatıyoruz. merhaba, varım ben, farkedin, farklılığımı kabul edin zamanları. yavaştan ergenlik sivilcelerinin geçmeye başladığı, cevvalliklerin ve coşkuların başladığı zamanlar. kapanan gözlere inat içkili sofralarda dünyaların kurtarıldığı zamanlar. dinleme değil kusma ihtiyacının olduğu zamanlar. virgüllü zamanlar.
peşi sıra noktalı zamanlar. bilinen zamanlar. uzun ama noktalı cümleler. kısa ama noktalı cümleler. ergenlik kalıntıları kalmamış artık, iyiden iyiye balon bir olgunluk gelmiş. kendini arayan adam filmleri ve kitapları bitirilmiş, rafa kaldırılmış. arayışın bittiğine inanılmış, fazla gelen akıllar dağıtılmaya çoktan başlanmış. her bir noktada yan yana gelen diğer iki nokta halı altına süpürülmüş, yok sayılmış, görmezden gelinmiş.
ve halının havalandığı zamanlar. üç noktalı zamanlar. bilinmeyen zamanlar. halı havalanır, tüm noktalardan arta kalan iki noktalar üçlü üçlü yan yana gelir. fazla yorulmazlar lakin çünkü daha fazla kurulacak cümle kalmamıştır. açıktır lafızların ucu, söz kendini demiştir çoktan. başladı mı bitmez zamanlar.
