dönüşü yok mu?
yok sanırım,
içeri giriyorum, gerginim.
bir iki öksürüyorum belki vazgeçerler,
duyan olmadı,
öksürmedim mi?
gardiyan dedikleri garip biriymiş,
suratı sert, ifadesi keskin,
ben ona ne yaptım ki?
gözlerini tanıyorum.
içerisi küçük çok,
bir yatak var tavanda,
bir de kedi.
beyaz bir kedi, yere inmeyi reddediyor.
müebbet mi diye sordum dışarda,
bilmiyormuş gardiyan,
gözleri tanıdık.
kedi de tanıdık,
yere inmeyi reddediyor.
hatırlıyorum hakim ne dediydi,
emin misin?
hiçbir şeyden dedim.
emin misin?
hiç kimseden dedim.
ölür müsün dedi.
giderim dedim,
gerekirse.
ellerine dedi,
bir de kulağına,
bir hayal diyeceğim.
sakla olur mu içeride?
olur dedim.
hayalimi avukatın kulağına dedi,
avukatın gözlerini tanıyorum.
karşıda,
davacı yani,
onun avukatına dedi,
o da bana vermedi.
yok ki dedim,
itiraz ediyorum,
yok ki!
sustular,
güldüler,
güldüm,
güldük.
öylece kapı eşiğine gelmişim,
oda tanıdık,
kedi de öyle,
kedi de tanıdık.
sonra bir de tozlu savcılar vardı,
gözlerini tanıyorum,
onlar da güldüler,
hakimden sözü aldı biri,
hatırlıyorum ne dediydi,
ya sen dedi, sen gelir misin?
yok ki dedim.
davalının avukatı, hakimin dediği hayali vermemişti.
yok ki, gitmeliyim.
peki dedi,
peki sen bilirsin.
karar vermek istemiyorum kedi.
bu odada karar vermek zor.
duvara basınca,
kirişleri elime ufalanıyor,
kedi de yere inmeyi reddediyor,
nasıl karar verebilirim,
bunlar çıldırmış olmalı!
çıkıyorum kapı açık,
gardiyan ipleri elime ve siyah gömleğine bağlıyor,
yol öyle güzel ki,
aralarda gelincikleri görüyorum,
arabanın camından belime kadar sarkıyorum,
havayı elime alıyorum,
kedinin kulağına bir türkü diyorum,
düşüyorum ki ellerim iple bağlı,
kedi düşmeyi reddediyor,
gardiyan da öyle, o da düşmeyi reddediyor.
gelincikleri buluyorum,
kırmızılıkları elime bulaşsın diye tutuyorum,
odanın küçük penceresine uçuyorum,
ellerim uyuşuyor sevinçten,
sonra odaya düşüyorum,
pencere elime ufalanıyor,
kapı kapalı, çıkamıyorum.
kedi,
kedi de yere inmeyi reddediyor.
