Ben.
Yani ki şu: doğdu, yaşıyor, ölecek.
Varoluş yolunda iç kıyımına şahitlik arayanlar,
Yıkımıma çomak soksanız da bence varolduğunuz çok iyi oldu.
Bir erk ya da kahraman olan varsa o da dedemdir,
Yani ki şu: doğdu, yaşadı, öldü.
Hatırladığım en güzel an, babamın köyde beni ata bindirdiği an
Babamdan en az 1 metre daha yukarıdaydım.
İlkokulun ilk üç yılı, sonraki yıllar için biçilen payı katladıydım göbeğime,
Son iki sene etek boyum uzadı.
Oradan öğrendim herhalde katlanan payları,
İçe doğru,
Bilmiyorum.
Bir katı açınca boyum uzadı omurumdan.
Yeşilin doğayı hatırlatması kadar doğal bir yıkım yaşanıyor.
Tamam hepsini normalleştirdik, paket kağıtlarının üzerine kurdele de astık.
Annem benim ayakları üzerinde duran biri olmamı istemişti.
Babam da öyle.
Eğer şimdi yağmur yağarsa,
Bir ilkokul çıkışına yetişmeliyim.
Kendi başının öfkesine yenilen formalı çocukların servise binişleri kadar gerçek bir ıslanma peşindeyim.
Fante’nin sağdıcı olacak yaştayım.
